Het tiende boek in de Gouden Paarden-serie komt eraan! Half september ligt het in de winkels en het verhaal gaat deze keer over de IJslander Faxi. Hij is geboren en opgegroeid op IJsland en leert daar Noor kennen.

Noor is een Nederlands meisje en komt uit een expat-gezin. Expat is iemand die als werknemer van een multinational langdurig in het buitenland woont. De vader van Noor moet daarom van land naar land verhuizen. Hij neemt zijn vrouw en dochter steeds mee.

De heimwee van Faxi

Ze wonen op het moment dat het boek begint dus op IJsland en vooral de moeder van Noor geniet daar enorm van, want zij is een echte IJslandse. Noor vindt het moeilijk om deel uit te maken van een expat-gezin, want het is lastig vriendinnen maken als je steeds naar een ander land moet verhuizen. Ze heeft zich dan ook voorgenomen om geen echte vriendinnen meer te maken. Daar komt nog eens bij dat ze gek is op paarden, maar een eigen paard is natuurlijk helemaal onmogelijk.

Ze is dan ook heel gelukkig als ze Ingaborg ontmoet, de eigenaar van Faxi en een aantal andere IJslandse paarden, en ze van haar mag helpen met verzorgen en rijden. Ze geniet een paar jaar intens van alles wat ze meemaakt, tot het moment dat ze te horen krijgt dat ze opnieuw gaan verhuizen en dat ze nu naar Finland moeten vertrekken. Noor is in alle staten, want dan blijkt dat Ingaborg toch haar vriendin is geworden en dat ze bovendien ook afscheid moet nemen van haar grote liefde Faxi.

Liefde tussen mens en paard

Daarna gebeurt er nog van alles met Faxi, maar hij kan Noor niet meer vergeten. De liefde tussen mens en paard speelt natuurlijk altijd een belangrijke rol in de boeken van de Gouden Paarden-serie. Maar ook in jullie eigen omgang met paarden en pony’s. Je wilt in alle opzichten zo goed mogelijk voor je paard zorgen en hem zo gelukkig mogelijk maken. Dat geldt ook voor mij.

Hoe erg kun je niet in de put zitten als er iets gebeurt waar je niets van begrijpt en je geen idee hebt hoe je het op moet lossen? Als je het liefst aan je paard zou willen vragen waarom hij doet wat hij doet. Of hij je dat niet even uit zou willen leggen.

Of andersom, dat je je paard het liefst zou willen uitleggen waarom je hem die smerige wormenkuur geeft, waar hij helemaal geen zin in heeft.

Toch is praten met je paard altijd een goed idee. En ik denk niet dat hij alles begrijpt wat je zegt, maar door de manier waarop je tegen hem praat, krijgt hij in elk geval wel een idee van wat je duidelijk wil maken. Doe het maar eens, als je aan het rijden bent. Je doet een eenvoudige oefening. Bijvoorbeeld het aanspringen in galop. Als hij het heel goed doet, zeg je met je gewone stem een keer: Goed zo. En dan doe je even later nog een keer doet en hij springt keurig netjes recht aan in de goede galop, dan zeg je heel enthousiast en blij: Goed zo! Braaf! Ik ben er van overtuigd dat je pony die eerste keer al vergeten is, maar dat de tweede keer wel echt bij hem binnen komt.

Belonen of straffen?

Belonen is altijd een goede manier om een paard iets te leren. Ik geloof niet in straffen. Als een paard iets doet wat jij niet wilt, dan moet je eerst bij jezelf te rade gaan. Als je bijvoorbeeld een paard hebt dat altijd een paar passen verzet op het moment dat je opstapt, dan moet je dat niet een paar keer

toestaan. Want als hij het voor de vijfde keer doet en je bent het dan zat, dan begrijpt hij er niets van als je dan boos op hem wordt. Je vond het toch steeds goed?

Een paard wil in principe altijd alles doen wat je van hem vraagt. Je moet alleen wel heel duidelijk zijn in wat je wilt. Als hij het niet kan begrijpen en hij het dus niet uitvoert, dan moet je niet boos worden, maar kun je beter een andere manier verzinnen om het duidelijk te maken. Gun hem de tijd om je te leren begrijpen en beloon hem uitbundig als hij dat doet wat je van hem vraagt.

 

 

Dat geldt ook voor Faxi. Hij had wel van de daken willen schreeuwen dat hij verging van de jeuk doordat hij zomereczeem had. Hij deed er alles aan om het duidelijk te maken. Schuren tegen het hek, de voerbak, de deur, de muur, rollen en schuren op zijn rug, maar degene die voor hem moest zorgen had er geen verstand, nam er niet de tijd voor en zag het niet. Het liep uiteindelijk bijna fout af, maar gelukkig was er toch nog iemand die het voor hem op nam. En zo loopt ook het verhaal van Faxi uiteindelijk gelukkig weer goed af.

Ik hoop dat jullie het ook een mooi verhaal vinden. De cover van George Schriemer is in elk geval weer prachtig!

Bestel De Heimwee van Faxi

Meer lezen van Christine? Bekijk haar pagina >>>