Mijn nieuwe boek gaat over het IJslandse paard Faxi, die mee mag doen aan het in Nderland gehouden WK voor IJslandse paarden. Dat verhaal rust niet helemaal alleen op dat wat uit mijn duim komt, want dit jaar wordt het WK voor IJslandse paarden ook écht in Nederland gehouden. Het begint volgende week en natuurlijk ga ook ik daar een dagje in Oirschot kijken.

Ik ben namelijk heel benieuwd of dat wat ik heb geschreven wel allemaal klopt met hoe het in het echt gaat. Natuurlijk heb ik voor het schrijven van dit boek best een heleboel onderzoek gedaan. Want ik vind IJslandse paarden heel leuk en ik heb er heel veel leuke herinneringen aan, maar hoe het er aan toe gaat wist ik niet heel precies.

Dat begon al met IJslandse paarden op IJsland. Ja, ik had een jaar geleden daar wel een keer in de stallen rondgekeken en we hadden er een rit gemaakt, maar dat was in de lente en mijn verhaal speelt zich voor een groot deel af in de winter. Geen idee hoe alles dan gaat. Tijdens het schrijven van een boek kom je dus met vragen te zitten als wat doen IJslandse ruiters met een paard met een heel dikke vacht als ze gaan zweten? Zetten ze dan ook op stal? Krijgen ze een deken op? Scheren ze de paarden ook? Rijden ze ook wedstrijden?

Hulp van Heidi

Gelukkig had ik tijdens onze vakantie op IJsland vorig jaar een meisje ontmoet die ons tijdens een buitenrit begeleidde. Het was een Fins meisje dat Heidi heette en zij was in IJsland aan het werk als ruiter en buitenritbegeleider. Ze deed eigenlijk dat wat Ingaborg in mijn boek deed. Tijdens het schrijven heb ik heel wat keren met haar gemaild over hoe zaken in IJsland gingen. Want als ik dan een boek over IJslandse paarden schrijf, dan wil ik wel dat het allemaal klopt. Dat niet iemand na het lezen van mijn verhaal zegt: ‘Wat zij schrijft dat is onzin. Zo gaat het helemaal niet.’

En dat was niet alleen over IJslanders in de winter op IJsland, maar ook over hoe paarden doen tijdens een vliegreis, over het WK, over zomereczeem bij IJslandse paarden die van IJsland komen, over hoe politie omgaat met slecht vervoer. Ik moet soms enorm zoeken om aan de juiste informatie te komen.

Gelukkig heb ik ook in Nederland wel contact met mensen die me het een en ander kunnen vertellen. Evelien Blok van Stoeterij De Immenhof heeft me heel goed geholpen met hoe het er op een WK aan toe gaat. En ook Kluitman-redacteur Annemarie Dragt wist me daar mee op het goede spoor te helpen.

Organisatie WK

Ik heb ook gebeld met de organisatie van het WK dat volgende week gaat beginnen, want wie kunnen me daar nu nog meer over vertellen dan zij. Carla van Nunen was bereid om mij een kijkje in de keuken te geven waar het ging om de stallen, de wedstrijden, de deelname, enz. Bovendien hadden zij al een keer eerder een WK voor IJslandse paarden georganiseerd, dus ze kon me ook wel wat meer vertellen over de sfeer en over wat vaak de meest succesvolle landen zijn.

Wat in mijn boek te lezen is, is dus een verhaal dat is ontstaan in mijn fantasie, maar dat heb ik door onderzoek te doen zo dicht mogelijk gebracht bij hoe de werkelijkheid eruit zou kunnen zien. Ik ben benieuwd of jullie het ook een heel geloofwaardig verhaal zullen vinden, want dan is mijn missie pas echt geslaagd.

Meer lezen van Christine? Bekijk dan haar pagina >>>