‘Hoe gaat dat nou, een boek schrijven?’ vragen kinderen vaak. 
‘Nou, gewoon,’ zeg ik dan. ‘Je verzint een leuk verhaal en dan schrijf je het op. En dan schrijf je het nog een keer. En nog een keer. Net zolang totdat elk woord op de goede plaats staat. In die tijd heb je regelmatig hoofdpijn en ben je niet te genieten. Maar dat boek wil af. Dat boek móet af. De personages willen dat hun verhaal opgeschreven wordt. Dat klinkt misschien raar, maar het is echt zo.’

 

 

Echte mensen

Als ik schrijf, leef ik met mijn personages alsof het echte mensen zijn. Ik maak mee wat zij meemaken en voel wat zij voelen. Als het boek af is, mis ik ze alsof het echte mensen zijn. Soms mis ik ze zo erg dat ik dan weer een nieuw deel over ze ga schrijven. Waarom denk je anders dat er zoveel delen van De Zonnehoeve en Droompaarden zijn?

De personages van mijn nieuwste boek Hoe ik mijn opa vond en alles anders werd kan ik ook maar moeilijk loslaten. Ik heb twee jaar met ze doorgebracht en we hebben samen veel beleefd. Ik vraag me af hoe het met ze gaat. Wat ze doen in hun leven. Of ze nog steeds ruzie maken over jeweetwel.

Soms mis ik Omi, Isa, Jóhann en Randalin zo erg dat ik erover denk om een vervolg te schrijven. Maar dit boek was nooit gepland als het begin van een serie, dus doe ik het niet. In plaats daarvan gaat hun leven verder in mijn hoofd.

 

 

Nieuwe boeken

In datzelfde hoofd groeien ondertussen nieuwe boeken, over nieuwe paarden en mensen. Momenteel ben ik bezig met drie boeken tegelijk. Een AVI-boekje, een nieuw deel van Droompaarden, en een nieuw boek voor oudere kinderen.

Ik vind het heerlijk om alles door elkaar te doen, totdat ik echt ga schrijven. Dan ‘parkeer’ ik de andere boeken en probeer er niet meer mee bezig te zijn. Sinds vorige week ben ik begonnen aan het nieuwste deel van Droompaarden, dus staan de andere boeken nu ergens op me te wachten. In Dropbox om precies te zijn.

 

Droompaarden 7

In dit deel van Droompaarden is Emma jarig en krijgt ze van Teuntje een beeldje van een IJslander. Zoals jullie misschien weten, is Emma gek op Arabieren. Ze heeft niks met IJslanders en vindt het net harige honden! Ze neemt zich dan ook voor om het beeldje zo snel mogelijk te gaan ruilen.

Maar het is zaterdagavond en de speelgoedwinkel is pas open op dinsdag. Bovendien mag ze op zondag niet naar de manege omdat er allemaal bezoek komt. En het regent.

Dus wat doet Emma dan? Juist…

 

Een schat van een pony

Helaas komt dit boek pas volgend jaar uit. Maar gelukkig verschijnt er dit jaar ook een nieuwe Droompaarden! En dat is net zo spannend, grappig en leuk als het boek dat nu nog in mijn hoofd zit…

 

Meer lezen van Gertrud? Bekijk haar pagina >>>